یکی از مهمترین آفات مدیریت در هر سازمان از جمله مدارس , گرفتار شدن ذهن وتوان مدیران در فرآیند امور مدیریتی و روزمرگی است . در حالیکه مدیران احساس تلاش و خستگی ناشی از کار را دارند اما در جازدن و نمود نداشتن فعالیتها و غیر قابل گزارش و غیر قابل اندازه گیری کردن موفقیت ها , همواره به چشم می خورد .

خصوصا در مدارس غیر دولتی ارائه بیلان کار و موفقیت مدرسه جهت پاسخگویی در مقابل مطالبات اجتماعی (مشتریان) ضروری دو چندان می یابد .

مدیران بایستی سند چشم انداز مدرسه را همواره مدنظر قرار داده و میزان پیشرفت مدرسه به سوی اهداف میان مدت را که گامهای حرکت به سوی چشم انداز است را اندازه گیری نمایند .لذا موارد ذیل بعنوان راهبردهای مدیریت هدفگرا توصیه می نمائیم :

1-توجه شدید به موفقیت دانش آموزان

 لازمه این امر بسیج تیم های مخصوص از دانش آموزان مستعد و آموزشی منطقی و مدون شان اطراف مهارتهای ایشان , یاقتن میدان های مسابقات معتبر علمی , فرهنگی و پژوهشی و . . . شرکت دادن و نتیجه گرفتن و اعلان مناسب و پاداش دهی متناسب است .دانش آموزان از میزان توجه به مدیران به موفقیتها الهام می گیرند .

2-توجه به بهبود مستمر برنامه مدرسه

علل عدم موفقیت دانش آموزان در مسابقات و آزمونهای گذشته و اصلاح برنامه های اجرایی و آماده سازی جهت دوره ی بعدی , زمینه نتیجه گیری در فرآیند های آینده است .

3- بهبود روابط سازمان در بین عوامل مدرسه

انتخاب مناسب همکاران , پاسخ گو نمودن ایشان در مورد وظایف محوله بر اساس نتایج به دست آمده و تنظیم روش های تشویقی مانند افزایش حقوق و ارائه  پاداشها بر اساس موفقیتها , از راهاکارهای اصلی فراخوان نیروها برای کسب نتیجه است .

4-سنجش دقیق امور مدرسه

موفقیت یک امر دفعی و آنی نیست بلکه نتیجه یک پروسه طولانی مدت از عملیات آموزشی است . تحکیم خشت های بنای علم موجب قوام کاخ علم می گردد . دقت در کلیه امور مدرسه از نحوه تدریس دبیران تا نظارت مشاوران و معاونان ضامن نتیجه گیری همیشگی و تداوم موفقیت ها ست .

5- اختیار دادن به نیروها

رفع مسئولیت کردن نتیجه تصمیم گیری متمرکز است تا وقتی نیروها در حیطه تخصص خود ماهر و دارای اختیار تصمیم گیری و حتی تصمیم سازی نباشد نتیجه گیری امر تصادفی خواهد بود . رشد نیروها در صف اول چالش  که جایگاه نتیجه گیری اتفاق می افتد و حرف اخر جلو دروازه حریف زده می شود نه در رختکن !

6- نتیجه گیری در فضای قهرمانان اتفاق می اقتد نه در توده عمومی جامعه .باید کیفیت را مدیریت کرد تا نتیجه بدست آید توجه به کمیت و ورزشی عمومی نباید از ورزش قهرمانی که شاخص های خود را دارد غفلت ایجاد کند !

رتبه های بهتر مقدم بر تعداد بیشتر است , زیرا تعداد بیشتر را تضمین می کند !

سعد حجاریان
دی ماه 89